Archief

Bar & Boos

 

Met de LinkedIn Groep “Grutsk” waren we op Oerol. De meesten van de 25 kenden elkaar vaag. Of niet. Onze link was het merk Fryslân. Ons doel een leuke en wellicht leerzame dag. Want naast fietsen, kijken, lachen, kletsen en borrelen was daar ook Oeds Westerhof, zakelijik directeur van Oerol. Hij hield een boeiend betoog over de kracht van het merk Oerol. Althans, voor zover wij het konden verstaan.

 

Oeds sprak op het winderige terras van de Zandzeebar. Voor velen ‘Zanzibar’. Omdat het weer guur was, werd dit stevig gecompenseerd door exotische klanken uit terrasspeakers. Nee, een beetje zachter kon niet. Slecht voor de klandizie. De spreker kon toch wel schreeuwen? En als iedereen dicht bij hem ging zitten was hij te verstaan en zou de kou minder greep op de groep krijgen. Dat moet de Zandzeebargedachte zijn geweest.

 

Ondanks Oeds’ warme pleidooi had de koude na 3 kwartier zijn werk gedaan. Brrr. Dus naar binnen? Welnee, dat kon niet. Voorgerecht en hoofdgerecht stonden buiten al af te koelen en binnen was geen plaats meer. Wie Grutsk is, kan buiten eten. Gamba’s met koude wind en saté met stuifzand. Dat moet de Zandzeebargedachte zijn geweest.

 

Ammehoela. De bordjes gingen mee naar binnen en iedereen vond plek. Mijn buurvrouw vroeg of het hoofdgerecht later geserveerd kon worden, zodat zij rustig van het voorgerecht kon genieten. Hoe kon mevrouw dat vragen? Was ze gek geworden? De leiding had voor- en hoofdgerecht tegelijk besteld. En de serveerster moest dat hete bord nu echt op deze tafel kwijt. Snel een beetje! Wees blij dat je iets krijgt! Dat moet de Zandzeebargedachte zijn geweest.

 

“Ik laat mijn personeel niet door jullie beledigen! Iedereen is hier tevreden! Jullie zijn de enige tafel die moeilijk doet. Hoezo, ‘wij zijn gasten’? Het is wel 2010 hoor! Ik kom op voor mijn personeel!”. De eigenaar was als een Lion King vanachter de bar op onze tafel afgestormd. Ik kreeg tranen in de ogen van deze beschermheer. Wat een held. Wat een ridder. Opkomen voor zijn zwakke personeel in de strijd tegen de met geld strooiende, verwende gasten. Dat moet de Zandzeebargedachte zijn geweest.

 

Mijn buurvrouw kreeg haar geld terug. Maar het kwaad was al geschied. De merkdenkers van Grutsk zullen geen reclame maken voor de Zandzeebargastvrijheid. Is ook niet nodig. De gast komt toch wel. En vindt het hartstikke  leuk dat hij wordt bediend met de eigenzinnige hufterigheid van de eilander. Dat moet de Zandzeebargedachte zijn.

 

 

Reageer op dit bericht

21-06-2010