Sinds mijn wieg hou ik van voetbal. Was als kind een talent. Tweebenig. Paarde techniek aan spelinzicht. En adoreerde Piet Keijzer. Lopen was dus niet mijn hobby. Daarom werd mijn genie aangezien voor luiheid. En stond ik meestal laatste man.

Hoogtepunt uit mijn loopbaan was de halve finale Friesland Cup. Leeuwarden C1 – FVC C1. We wonnen, want Ik legde de spits van FVC volledig aan banden. Een prestatie die later echt glans kreeg: Piet Wildschut kwam uit voor Oranje tijdens het WK in Argentinië.

Ik hou nog steeds van voetbal. Maar de spelers... nee. Van mij mogen ze zoveel verdienen als ze waard zijn. Maar laat ons dan wel verschoond blijven van dat stupide gedrag. Fopspenen in de mond. Voorgeprogrammeerde truitjes onder het shirt. Luchtschieten met pijl en boog. Dansjes. Kruisjes. En dan die hypocriete, nietszeggende antwoorden na de wedstrijd.

“Zeker een goed gevoel hè, nu je eindelijk weer hebt gescoord?”
“Nee hoor, die drie punten voor onze ploeg vind ik veel belangrijker!”

Dan onze tijd. Dampend in de kleedkamer staat de ausputzer de pers te woord: “Als Rinus Michels mijn talent nu nog niet ziet, heeft ie stront in de ogen!”

Reageer op dit bericht

28-10-2008

volg de blogs