Archief

Silvio

Het is zaterdagochtend 4 april. Ik voel de vrijdagavond nog en nestel me gelukzalig met niets in het vooruitzicht voor de tv. In beeld verschijnen de wereldleiders. Alweer. Want na de Afghanistan Conferentie en de G20 komen Mannen en Merkel nu bijeen om de 60-ste verjaardag van de NAVO te vieren.

Jaap de Hoop Scheffer loopt voorop. Aan tred en trekken te zien beleeft hij zijn Finest Hour. Hij spreekt zijn talen, onze Jaap. Maar heeft weinig te melden. Helemaal niks in vergelijking met de latere statements van Sarkozy, Merkel en Obama.

Maar dat is straks. Nu loopt het gezelschap op de brug over de Rijn tussen Kehl en Straatsburg. Mijn iPhone rinkelt ouderwets.

“Ja....”
“Vriend? Silvio hier”
“Silvio, tijd niet gesproken”
“Nee jongen, druk”
“Dacht ik al. Je keek zo de laatste tijd zo strak”
“Ssssst, liftje nummer 17, maar eh... heb je ‘m gezien?”
“Foto van de G20!?!”
“Amice! Jij snapt me!”
“Hoe kreeg je dat n...”
“Goeie plaat hè!?!”
“Eh...”
“Ik stond tussen Dmitri en Barack, zag ik dat Hu er voor stond. Nou, je kent me: kat-int-bakkie”
“En nu?”
“Ja, nu... foto op de brug. Maar Angela wil me d’r niet bij hebben. Dus doe ik maar net of ik met vriend Recep bel.”
“Recep?”
“Erdogan. Haal ik ‘m zogenaamd over om toch voor Anders te stemmen”
“Hans?
“Nee, Rasmussen. Opvolger van Jaap. Tenminste als Recep het wil. Maar dat heeft Barack al lang geregeld”
“Wat ben je ook een l...”
“Vriend, ik hang op. Mondje dicht, hè. Anders kan je die tent in Toscane wel vergeten!”
 

Reageer op dit bericht

07-04-2009