Bye Bowie

Als je 15 bent, is een popheld jouw vriend. Je deelt dezelfde gevoelens en gedachten. Misschien hij wat meer met jou dan andersom, maar toch, we zitten op hetzelfde level.

De wereld ligt aan onze voeten. De toekomst is aan ons. We are heroes.

Inmiddels ligt die toekomst al meer dan 40 jaar achter je. Bezoek je met je zoon het Groninger Museum. “David Bowie Is”. Je stapt in het sentiment van je jeugd. En wat je al dacht, wordt hier bevestigd: die vroegere vriend heeft alles uit zijn leven gehaald.

Hiermee heeft hij de wereld iets moois gegeven. Miljoenen mensen. Jou. Iets waar ieder op zijn eigen manier veel mee kan. Ik denk op zo’n moment terug aan onze vriendschap van toen. En maak de vergelijking. Verdomme, hij heeft wel veel meer dan ik…

Toch leid ik een gelukkig leven. Mede dankzij de levenshouding van David Jones die ik toen nog niet zo goed kon inschatten, maar die ik nu des te meer kan waarderen: gebruik je talent, speel het leven, leg een ander vooral niet op hoe hij dat moet doen. Daar vloeit veel moois uit voort.

Ook na je dood.

Reageer op dit bericht

11-01-2016

volg de blogs